Tempo al tempo

Alweer een week verstreken en ondanks dat de dagen er steeds normaler uitzien, is er weer zoveel gebeurt.
Ik merk dat mijn Italiaans alweer stukken beter is en de 'Hallo-mijn-naam-is-Nina'gesprekken steeds vloeiender gaan.

Vorige week dinsdag was ik ontzettend trots op mezelf, aangezien ik eindelijk die tien kilometer heb (hard)gelopen, waar ik al een paar weken voor train. Nu nog even de tijd bijschaven en dan ben ik helemaal blij!

Woensdag ben ik voor het eerst naar ginnastica gegaan. Letterlijk vertaalt betekent dit gymnastiek en ga je een beetje hardlopen, buikspieren trainen en aan je tenniscoördinatie werken. Hier heb ik twee meisjes van zeventien ontmoet die zo aardig waren om me hier en daar te helpen. Daarna tennisles gehad en kon ik met een goed gevoel naar huis.

Vrijdag ging ik na de tennisles met Isabella, Nina en Misato wat drinken in Campo dei fiori, ook een uitgaansgebied in Roma. Ontzettend lekkere wijn gedronken en daarna zijn we naar de ijscoman van Isabella gegaan. Ze haalt altijd yoghurtijs bij hem en is sindsdien dikke matties, waardoor wij korting kregen!

Zaterdag zijn Nina en ik weer naar Pompi geweest om de Tiramisù alla Fragola (met aardbei) te proberen. Nog twee smaken te gaan en dan hebben we ze allemaal gehad! Hierna zijn we naar MAXII geweest. Het museum van de moderne kunst van de 21e eeuw. Het gebouw zelf was ook heel mooi en ingewikkeld qua indeling. Gelukkig had ik Nina bij me, want ik ben erachter gekomen dat ik echt een oriëntatie van niks heb.

Zondag zijn we naar 'Ostia Antica', oftewel het strand geweest. We hadden gevraagd of iedereen wat te eten mee wilde nemen, zodat we een soort van picknick hadden. Heerlijk op het strand gezeten en een beetje bijgekleurd. 's Avonds naar huis gegaan en dan komt die klap van het op jezelf wonen.. het eten staat niet klaar. Maarja, je moet wat hè om te overleven dus toch maar gekookt.

Maandag nog even met Nina de stad in geweest na school. Vanaf nu gaat mijn medeleven uit naar alle mannen die moeten winkelen met vrouwen. Ik was echt gesloopt toen ik thuis kwam.

Gisteren ben ik met Isabel, Nina en Isabella naar de nieuwe Twilight film (jawel in het Italiaans) geweest. Aan het einde van de film zeiden ze allemaal doodleuk: 'Ik snapte echt álles!'. Toen werd ik wel een beetje onzeker, aangezien ik het wel degelijk niet allemaal snapte. Waren die grapjassen me even vergeten te vertellen dat ze allemaal het boek hadden gelezen en het daarom allemaal begrepen. Het was een hele gezellige middag, maar vooral omdat er een heel relaxte sfeer hing. Isabella komt uit Venezuela en is een echte latina met haar uitroepen als 'Por Favor', 'Hai!', 'Mi caramba!'. Nouja, die laatste niet dan, maar het had gekund! Isabel is Duits en zit meer op mijn niveau qua humor. Misschien zijn dit dan toch potentiële vriendinnen?

Vandaag gingen ginnastica en tennis helaas niet door vanwege het weer. Jawel, het heeft geregend voor de derde keer. Gelukkig is morgen de oude vertrouwde zon weer terug en hopelijk ook de georganiseerde chaos.

Ik hoorde laatst dat het toch wel een maand of twee duurt om ergens te wennen. Ik merk dat ik die tijd nodig heb, maar het gaat steeds beter. Tempo al tempo, alles op zijn tijd!

Alla prossima!