Roma, un'esperienza che non dimenticherò mai

Anderhalve week later kwam ik terug met aan mijn zijde mijn oma en moeder. Na hun te hebben ingecheckt in hun hotel zijn we eerst wat gaan eten. Even een moment van trots toen de ober vroeg of ik Italiaans sprak, nadat ik 'Grazie' zei. Ook een moment van verbazing omdat mijn oma het toch allemaal prima kon volgen dat Italiaans. Petje af! Daarna zijn we naar mijn huis gegaan om mijn bagage af te leveren en vervolgens Rome te trotseren. ‘s Avonds moest ik tennissen en kwamen mama en oma kijken bij precies de juiste tennisles, want ik was in topvorm. De volgende dag gingen we shoppen en hebben ze me verwend met kleding en een tas, dat was weer even wennen dat ik niet alles zelf hoefde te betalen. Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we lekker in het park gaan zitten en heb ik zelfs de beroemde dwerg papegaaitjes van Rome gezien. ‘s Avonds heb ik voor hen gekookt en zijn we daarna allemaal richting bed gegaan. Zondag gingen we op weg naar Porta Portese en hebben wij ons in de beruchte ‘bus 3’ weten te proppen. Nadat we de bus hadden overleefd hebben we lekker over de markt gestruind en wilden we daarna nog even naar Villa Ada, een park in Rome. Na 200 keer de weg te hebben gevraagd, zijn we uiteindelijk in de verkeerde bus beland en hoefden we nog maar twee keer over te stappen. Op zulke momenten ben ik blij dat ik niet aan tijd gebonden ben. In Villa Ada kwamen we Suus en nog een paar mensen van school tegen dus daar nog even mee gekletst en even snel Koninginnedag plannen uitgewisseld. Hierna gingen we eten bij een restaurantje in de buurt van het hotel van mama en oma en hebben we een hele gezellige avond gehad. De volgende dag, Koninginnedag, heb ik mama en oma meegenomen naar school, zodat ze nog even een indruk konden krijgen van hoe het daar is. Hierna moesten mama en oma alweer naar huis dus na nog een heerlijke cappuccino van Erika, barrista van het barretje op school, heb ik ze naar de trein gebracht. Toch weer even een brok in mijn keel, omdat het heel gezellig was met mijn familie. Gelukkig waren daar Suus en Nina ‘to the rescue’ die mij meteen op sleeptouw namen, want er moest nog een hoop gebeuren voor ons Koninginnedagfeestje! We hebben alles wat oranje was meegenomen en hiermee onze kamer versierd. In de avond kwamen onze vrienden van school en onze docente Susanna met haar familie, allemaal in het oranje, pannenkoeken eten. Susanna heeft een overduidelijke zwak voor eten en bleef maar ‘Che meravigliose!’ (wat fantastisch!) roepen. Die nacht bleef Suus gezellig slapen, want de volgende dag was het 1 mei en zou er bij ons om de hoek het ‘Primo Maggio Concerto’ zijn. Om een uur of vier ‘s middags de volgende dag besloten we eens een kijkje te nemen bij het concert waar we terecht kwamen tussen allemaal dronken en stonede Italiaanse jongeren en probeerden we ondertussen niet te vallen over de bierflesjes en bovenal niet te stikken in de enorme wietlucht die als een mist over het veld heen hing. De muziek in de middag was vooral heavy metal, niet echt onze muziek. We gingen even thuis eten en vervolgens hebben we een tweede poging gewaagd die deze keer wel geslaagd was. Het was een hele leuke avond en we hebben nog lekker staan dansen en fonetisch meegezongen met Caparezza, een Italiaanse rapper. De dag erna was het gewoon weer tijd voor school en hebben Nina, Suus en ik ‘s middags een cappuccino gedronken en zijn we daarna gaan zonnen.

Vrijdag zou Martine komen, maar helaas was het vliegtuig ineens volgeboekt en zou ze zaterdagochtend pas aankomen. ‘s Avonds was het de laatste keer tennissen en heb ik mijn tennis trainer bedankt voor zijn leuke lessen waar ik elke week weer heel erg naar uit keek. Ik ging toch wel met een brok in mijn keel weg, want het waren echt hele lieve mensen met heel veel geduld. Zaterdagochtend was Martine er dan. Eerst even een cappuccino gedronken en daarna zijn we Rome ingegaan. Deze laatste dagen voelden voor mij als een afscheid van Rome dus vond ik het eigenlijk wel fijn dat Mar en ik een tour door de stad maakten.

Zondag was het helaas de hele tijd aan het regenen en hebben we dus binnen een filmpje gekeken. ‘s Avonds was het gelukkig droog en konden we nog uit! De laatste volle dag in Rome hebben we het Vaticaan bekeken en de berg Gianicolo beklommen. Om drie uur ‘s nachts pakte Martine de taxi richting het vliegveld, aangezien verder niks functioneerde, en kon ik nog even slapen.

Mijn laatste dag Rome was aangebroken. Na alles te hebben ingepakt ging ik naar school om nog een laatste ‘Cappuccino e Cornetto al cioccolato‘(croissant) te eten, afscheid te nemen van alle lieve mensen op school en vervolgens naar de trein te gaan. Het afscheid nemen van Suus viel nog het moeilijkste, daarbij had ze ook nog een brief voor me geschreven waarbij de tranen me in de ogen stonden.
Aangekomen op Schiphol was het avontuur dan toch echt voorbij. Het enige wat me nog te wachten stond was het Italiaans examen dat ik in Amsterdam zou maken. Het Italiaans examen heb ik inmiddels gemaakt en ging naar mijn idee best goed! En Italië zou Italië niet zijn als ik niet drie maanden op de uitslag zou moeten wachten.

Het afgelopen jaar heb ik echt zo ontzettend veel geleerd dat het gewoon niet meer op twee handen te tellen is. Daarbij heb ik ook zoveel lieve mensen ontmoet, maar de twee die ik het meest mis zijn toch wel mijn lerares Susanna en mijn Nederlandse vriendin Suzanne. Het zal ‘m wel in de naam zitten. Het mooiste aan Italië vind ik toch wel de mensen die, als je ze eenmaal kent, met je omgaan alsof je hun familie bent. Het eten wordt zeker weten ook een gemis, het lekkere weer, de uitbundige Italianen die strooien met complimentjes, de prachtige taal en uiteraard ook het openluchtmuseum Rome dat zeven maanden mijn thuis was.
Roma, ci vediamo!

Bacio, Nina