Ola Olanda

Lieve Nederlanders, grote kans dat u vandaag hebt gezeurd over het weer en de politiek. Terecht, regen is niet leuk en bezuinigingen al helemaal niet! Toch zou ik jullie allemaal zo graag laten zien hoe blij we mogen zijn met Nederland. Als we water uit de kraan drinken hebben we niet het gevoel dat we het Antikalblokje beter zelf kunnen nemen dan de vaatwasser. Onze schone bussen rijden op tijd en het liefst zijn ze nog twee minuten te vroeg ook. Als de NS minder treinen laat rijden wegens een storing dan melden we dit dagen van tevoren. Hier in Italië wordt het moment zelf gezien als de beste manier om te vertellen dat er een staking is. Sta je toch gek te kijken! Het is ook eigenlijk wel logisch dat we alleen maar over het weer en de politiek zeuren, we hebben namelijk niet veel anders om ons druk over te maken. Best fijn eigenlijk.

Twee weken geleden was het voor mij tijd om terug te keren naar het land van orde en regels. Na een reis van zes uur kwam ik aan in Zeist, waarna ik meteen naar de verjaardag van Sibani ben gegaan en ik met Sieb, Sanne, Hannah en Tess heb kunnen bijpraten! Na de verjaardag van Sieb ging ik naar moeders om met haar en mijn drie nuchtere Hollanders Dirk, Koen en Paul te eten. Naarmate de avond kwamen er steeds meer vrienden naar ons huis. Ik was zo blij om iedereen weer te zien en te kunnen spreken. Alsof ik nooit was weggeweest. Later op de avond stond me nog een leuke verrassing te wachten, Martine die ook nog langs kwam! De volgende dag hebben we gezellig ontbeten en kwamen die middag mijn oma en, onverwachts, ook nog mijn broer! Alvast een beetje mijn verjaardag gevierd en 's avonds voor hun gekookt.
Maandag ging oma weer naar huis en ben ik gaan hardlopen. Ik was even vergeten hoe fijn het is om op een vlakke ondergrond te lopen en gaat snel ook! Daarna ben ik met Koen gaan lunchen, bij gebrek aan beter, bij de Reünie. Dit was alvast mijn verjaardagscadeautje van hem. Die avond kwamen Sterre en Tyche, mijn hardloopvriendinnen, om een avondje te theeleuten. Dinsdag was het dan toch eindelijk tijd om een jaartje officieel wijzer te worden. Nu mag ik me zelf volmondig negentien jaar noemen. Maar goed, it's all about the mind natuurlijk, je bent zo oud als je je voelt! Dinsdag ging ik eerst naar Koen waar we lekker in de zon hebben gezeten, u leest het goed 'in de zon'. Hierna kwamen Rebecca en Paul, want we gingen tennissen! Daarna hebben we nog een ijsje gegeten en was het tijd voor mij en Paul om naar huis te gaan. Daar nog mooie cadeautjes van Paul gekregen en daarna gingen we uit eten met pa en ma bij Lokaal Victoria. Het was echt een hele geslaagde verjaardag! Woensdag was een moeder/dochterdag en ging ik met mama eerst een luchtje voor mijn verjaardag uitzoeken en zijn we daarna lekker naar de sauna gegaan. Echt een hele fijne en ontspannen dag. Zelfs nog licht verbrand, dat is me in Italië nog niet gebeurt! Die avond ging ik met mijn vriendinnen van 't Jagershuys nog wat drinken en heb ik van hun een heel mooi ringetje gehad, echt heel erg lief! Donderdag ging ik naar Renzo in Amsterdam en heb ik voor het eerst in Amsterdam gefietst! Bij Renzo gegeten en daarna in de Jordaan nog wat gedronken. Toen moest Rensie werken en ik naar huis, want ik moest nog boodschappen doen en zou die avond naar Paul gaan. De volgende dag hadden we met Tessa afgesproken om even wat met haar te drinken en haar verhalen over Thailand te horen. Ik ben nooit zo'n fan geweest van Azië, maar door Tess zou ik zeker een keer naar Azië willen! Die avond kwamen mijn vriendinnen van school en hebben we eerst samen gekookt, Hilde de Mojito's gemaakt en daarna lekker tapas gegeten. Het was weer een echt ouderwets gezellige avond. Hierna uit geweest in Zeist met de mannelijke helft van de vrienden, broodje kroket gegeten(!) en de volgende dag weer een klassiek ontbijtje met een eitje en de vaste logees. Daarna ging ik met Paul, mijn chauffeur van de week, naar Utrecht. Hierna gegeten bij mama en nog even bij haar tennis gekeken. De volgende dag had ik een brunch bij Paul thuis en moest ik daarna alweer naar huis om mijn koffer in te pakken. Martine kwam ook nog heel even langs omdat ze haar sleutels was vergeten. Stiekem best fijn! Dit was echt een van de mooiste weken van mijn negentienjarig bestaan!

Toen ik die maandag terug in Rome de school in liep werd ik aangesproken door een docent: 'Jij bent naar het strand geweest!', waarop ik antwoordde: 'Nee nee, Nederland'. 'Nederland?!'. En zo heb ik de afgelopen weken veel Italianen verstelt doen staan van ons Nederlandje. Misschien dat we over een tijdje een nieuw onderwerp hebben om over te zeuren: 'Die Italiaanse immigranten zijn toch wel opdringerig hè met hun spaghetti'.

Bacio!