'Dress like a cipolla'

Zondag was het dan zover, ik ging eindelijk naar Rome. Na alles in de koffer te hebben gepropt, reden we naar Schiphol waar al vrienden op me stonden te wachten om afscheid te nemen. Op weg naar de gate begon de chaos, aangezien ik de gate, met 5 anderen, niet kon vinden. Uiteindelijk bleek het gatenummer gewoon niet bekend te zijn. Toen met mijn verwarde hoofd mijn ID zo goed verstopt dat het gewoon bijna niet meer te vinden was. Ik moet er echt ongelooflijk verward en verlaten uit hebben gezien, want een Romeinse man vroeg of ik ook naar Rome moest. Later in het vliegtuig ben ik maar naast hem en zijn vrouw gaan zitten. Ze gaven mij hun nummer zodat ik eens kon bellen als ik Rome wilde zien. Ik vond toch dat ze wel verdacht veel over hun zoons spraken die toevallig mijn leeftijd hadden.. Maar om de mannen in Nederland gerust te stellen, geef mij maar een Driebergse jongen met van die mooie krullen en groen/blauw/bruine ogen! Na de vlucht boden ze aan mij naar het centrum te brengen, aangezien de taxi zo duur was. Aangekomen bij mijn huis schoot de paniek weer toe. Er was niemand te bekennen en toen ik aanbelde kwam er eng veel Italiaans geratel op me af, waarop ik antwoordde met een hysterisch: PORTO, PORTO! De deur ging open en daar sta je dan met twee koffers. Aangebeld bij huizen, geen gehoor, klaar om mama te bellen, mezelf tegengehouden, nummer van het huis gebeld, huis gevonden, eindelijk rust.

Ik deel het huis met vier anderen, waarvan met een ook mijn kamer. Het is een Duits meisje dat ook Nina heet. We kunnen het prima met elkaar vinden dus dat scheelt.

De volgende dag werd om half 8 het eerste ontbijt in een Italiaanse bar met cappuccino en een cornetto binnengehaald en snelden Nina en ik ons naar school. We kregen informatie over Rome en de studie en maakten vervolgens een wandeling door de buurt. Hierna hadden we de eerste les Italiaans. Ik was blij toen ik eindelijk thuis was en mijn bed zag. Niet je eigen taal spreken, nieuwe mensen, omgeving en indrukken zijn best vermoeiend.

De tweede dag bestond uit alleen maar les. Nu heb ik ook mijn andere docent ontmoet, bij wie ik de les toch leuker vind en ontzettend mooi Italiaans spreekt! Zo meteen gaan we weer aan de pasta en daarna nog even wat drinken in de studentenwijk San Lorenzo. Dit schijnt minder toeristisch te zijn dus ben benieuwd!

Het hoogtepunt van deze dagen was toch wel het 'echte locals lopen zelfs bij 30 graden in een lange broek'-mysterie oplossen. 's Ochtends is het namelijk bizar koud en 's middags smelt je weg. Daarom werd ons geadviseerd: 'Dress like a cipolla', wat betekent: 'Kleed je als een ui', oftewel draag veel laagjes.

Liefs, Nina